Gorredijk

De snelste Koartsweachster : Tine de Vries

DE SNELSTE KOARTSWEACHSTER : TINE DE VRIES

Door Anne Veenstra


                         

V.L.n.r. Jouke, Oebele, Rink, Arjen en Griet, Lutske (Lummigje), Sjoerd

Op 19 januari 1933 hield Hâld Moed een ledenrijderij. De prijzen werden gewonnen door Arjen de Vries, George Lodewijk de Jong en Rink de Vries. Laatstgenoemde is de vader van Arjen en ze staan op bovenstaande foto. Rink had in zijn jonge jaren menig prijsje gewonnen en tijdens ledenrijderijen van Hâld Moed was hij nog voor vele jongere dorpsgenoten te snel. Snel was ook zijn kleindochter Tine, oudste kind van zoon Sjoerd en schoondochter Anna van de Hegedyk. Tine ging in Gorredijk naar de lagere school, maar schaatste veel op de ijsbaan van Hâld Moed, waarvan het hele gezin lid was. Ook op het korfbalveld van O.D.K. was Tine een opvallend figuur. En om aan te tonen hoe allround Tine was kan ik ook nog melden dat ze lid was van de atletiekvereniging in Heerenveen en ook daar vandaan regelmatig met medailles thuis kwam.
 

Oerbeppe Froukje

En de nichtjes Tine en Sytske de Vries

De overgrootmoeder van Tine, Froukje Walstra de Boer bezat trouwens ook veel “kriich” en was op de schaats vrijwel iedereen te vlug af. Het talent van Tine zat dus duidelijk in de genen! Oerbeppe Froukje was de echtgenote van Oebele Walstra en de moeder van Lummigje (Lutske)de Vries Walstra. Dus de beppe van Griet, Oebele, Jouke, Sjoerd en Arjen. Oebele en Froukje woonden in de Ripen, waar ze op een dag bezoek kregen van Jouke en Yns Jelsma. De Jelsma’s waren op de schaats gekomen en bij het afscheid meldden ze al gauw weer thuis te zullen zijn. Beppe Froukje zei: “Sille wy Jouke en Yns ris efternei? “ Pake Oebele antwoordde: “Ja dat dogge wy, dan kinne wy moai mei harren opride”. “Ja dat tochtst mar, wy sille harren ris sjen litte wat riden is”, antwoordde de 70-jarige Beppe. De sportieve vrouw nam een lange sprint en weldra waren de Jelsma’s ingehaald., die ook meteen werden gepasseerd. Toen de Walstra’s al bij de “Warme Hoek” waren passeerden de “concurrenten” pas de “Spaltenbrêge”. Toen Froukje 80 was, verbood de dokter haar om nog te schaatsen en dus …. bond ze de schaatsen onder toen de arts voorbij kwam! Froukje kwam oorspronkelijk uit Oudehorne, waar ze als 18-jarige al hielp met dorsen en ’s woensdags reed ze met zaad naar de weekmarkt in Gorredijk. Op de terugwegweg had ze flink wat geld bij zich, maar ze voelde zich geen moment onveilig. Ze reed namelijk nooit naar Gorredijk zonder een revolver mee te nemen! Mijn schoonvader Arjen de Vries mocht graag over deze beppe vertellen, vooral als hij zelf weer eens op hoge leeftijd zijn houtjes uit het vet haalde. Op deze foto geeft hij schaatsles aan zijn schoonzus en zwager op “Velde’s Wykje”. Ernaast staat een foto van Tine op de ijsbaan van Hâld Moed” in Kortezwaag.
 

Op 12 februari 1931 kwam Tine ter wereld en nog net geen 16 jaar later, op 6 februari 1947 veroverde Tine haar eerste officiële schaatskampioenschap. In Âldeboarn werd ze toen meisjeskampioene van Friesland. Tine reed niet altijd fraai, maar een verbeten doorzetster en krachtmens dat ze was! In de loop der jaren werd de slag professioneler en langer en Tine werd ook tactisch sterk. Dat zorgde ervoor dat ze in 1951 op de Friese Kampioenschappen al tot een verdienstelijke vierde plaats kwam. Het echte topjaar was 1954. Op 28 januari moest Tine alleen in de rappe Martha Wieringa haar meerdere erkennen tijdens de Nederlandse Kampioenschappen. Een dag later in Huizum was de wraak echter zoet, want Tine bleek toen tactisch sterker dan Martha. Reed Martha de snelste tijd in haar ritten voorafgaande aan de finale, Tine reed behoudend. En dat legde haar geen windeieren , want in de finaleritten ging zij met de eer strijken. Tine werd dus kampioen van Friesland op 29 januari 1954. Opvallend op de foto’s van alle schaatsers is de kleding.
 

ODK Achter vlnr : A.de Jong, A.Hielkema, K.Idzinga, H.de Jong, T vd Woude, W.Lageveen Midden vlnr: S.Hielkema, TINE, Zus Liemburg, G vd Brug Voor vlnr : M.Looienga en Zw.Homans

Kampioen TINE

Natuurlijk waren er toen nog niet de snelle schaatspakken, maar ook de trainingspakken ontbraken nog. Tussen de ritten door en ook voor en na de wedstrijden droegen vrijwel alle schaatsers lange leren jassen. Op twee van de begeleidende foto’s zie je de Friese en de Nederlandse kampioene Tine de Vries dan ook op de officiële kampioensfoto’s met haar leren jas.’s Avonds werd Tine toegejuicht op de verlichte baan van Hâld Moed en ze werd toegesproken in het” ijshokje”(kan-tine). Twee dagen later werd ze na de ledenestafette op zondagmiddag in café Lingsma gehuldigd en ze kreeg een heerlijke fruitmand! Ruim een jaar na het behalen van de Friese titel werd Tine na weer een spannend gevecht met Martha Wieringa op 26 februari 1955 in Leeuwarden kampioen van Nederland! Ook nu werd ze ’s avonds op de verlichte baan toegejuicht én toegezongen met het Frysk Folksliet. Daarna ging het weer naar café Lingsma aan het Easterein. Op 19 maart was de officiële huldiging. Vanaf de ijsbaan ging het met het muziekkorps AAC voorop naar Zalen Veensma aan de Hoofdstraat in Gorredijk. Ze werd niet alleen toegesproken en voorzien van een tinnen servies, maar er was ook een optreden van een bekend radiocabaretensemble onder leiding van Mimi Kok.
 

Lammert en Tine onder erepoort

Tine met Heit (r) en Omke Arjen

In de jaren vijftig van de vorige eeuw was het de gewoonte dat alle collega schaatsers een erehaag gingen vormen als er één van hen ging trouwen Zo gebeurde het dus ook toen Tine in het huwelijksbootje stapte met Lammert van der Weide, haar trouwste supporter. Opvallend op de rouwkaart van Tine na haar overlijden op 1 juli 2014 waren de “houtsjes”, waarop zij zo menig succes had behaald en het cursief gedrukte woordje “hurdrydster”.