Gorredijk

Romantische sportuitwisselingen v.v.Gorredijk

Door Anne Veenstra,

Na de Tweede Wereldoorlog ging de wereld voor de meeste mensen open en men trok er op uit. Meestal op de fiets, dus vakanties werden hooguit doorgebracht in Appelscha of Norg. Maar er waren ook andere manieren om de wereld te verkennen. Zo ontstonden er in Gorredijk en haar buurten reisverenigingen. Enkele bewoners haalden wekelijks de bijdrage op voor de geplande reis in de zomer, er werd een GATO-bus afgehuurd en zo ging het b.v. richting Drenthe, Twente of de Veluwe. Ook verenigingen organiseerden ter wille van de clubgeest wel dergelijke reisjes en scholen deden naast schoolreisjes aan uitwisselingen. Zo werd de hoogste klas van een dorpsschool bijvoorbeeld ingekwartierd bij de ouders van een school in Amsterdam en tegelijkertijd vonden de Amsterdamse schoolkinderen onderdak bij de ouders van de dorpsschool.



v.v.Gorredijk wint het toernooi , dat georganiseerd werd door v.v.v. Westzaan in augustus 1961. Op de foto staan v.l.n.r. Dirk van der Zee, Roel Lageveen, Ben Eppinga, Abe Vleeshouwer, Hepke (Hepi) Krist, Gerrit de Vries, Jappie Bijlsma, Wolter Stoelwinder en Jan de Boer. Daarvoor zitten v.l.n.r. Stoffel Bakker, Riekele Huisman, Anne Veenstra, Wieger Moll, Anne Moll en Johan de Jong. Op de achtergrond is Zaandam te zien.  

Eind vijftiger jaren, begin zestiger jaren kwam er een uitwisseling tot stand tussen de voetbalclubs “Gorredijk” en ”Westzaan”. Voor de “Gordyksters” een hele reis en daarom werd er ook overnacht in het Noordhollandse dorp bij Zaandam en de Zaankanters overnachtten op hun beurt in Gorredijk. De busrit was minder comfortabel als heden ten dage en daarom werd er direct na de Afsluitdijk een koffie- en toiletstop gemaakt in Den Oever. Om de kosten te drukken werden de spelers, bestuursle-den en supporters ondergebracht bij de leden van de te bezoeken club. We vertrokken pas op zaterdagmiddag, want ’s morgens moest iedereen nog naar het werk of naar school. De Zaankanters hadden naast het voetballen ook nog voor ander vertier gezorgd, zoals een feestavond of een bezoek aan de Zaanse Schans. Ik herinner me nog een feestavond, waaraan ook artieste Tonny Huurdeman meewerkte. Ik herinner me die feestavond zo goed omdat we tijdens de polonaise opdracht kregen om weer gewoon te dansen en toen stond ik tegenover Tonny, die ook gewoon meeliep en toen moest ik wel. We hebben ook wel aan een toernooi meegedaan en daarvan herinner ik me een indirecte vrije trap, die in één keer in mijn doel werd geschoten omdat ik daar geen moeite voor deed. De scheidsrechter keurde het doelpunt goed, omdat volgens hem het woord indirect duidelijk zei dat de bal er direct in mocht! De Friezen kenden de Nederlandse taal wellicht beter dan de Noord-Hollanders! Voor de supporters Henk van Woensel en Roel Kluitenberg werd de uitwisseling in augustus 1961 wel heel bijzonder. Henk van Woensel was de nieuwe visboer in Gorredijk in de winkel van familie Sipkema-Lich.
 

“De Brulboei” tussen Henk Jongewaard  en Anne Veenstra

“Ome Dick” reikt de beker uit

Tijdens de busreis naar Westzaan trok hij zijn werk kleding aan en trok de aandacht met het luiden van een scheepsbel. Hij stelde zich voor als “De Brulboei” en de keuze voor die naam bleek op het voetbalveld een goede keuze te zijn, want hij was prominent aanwezig . Henk trakteerde op haring, maar kreeg ook een kostbaar cadeau terug in de vorm van de kort daarvoor weduwe geworden Bep Jansen uit Westzaan. De vonk sloeg bij beide over en het duurde niet lang of Bep was ook in de viswinkel in Gorredijk te vinden. Daar zijn ze tenslotte niet blijven wonen en uit betrouw bare bron heb ik vernomen dat ze zelfs in Zweden hebben gewoond. Niet alleen Henk van Woensel heeft in Westzaan een visje uitgeworpen om er een grote mee aan de haak te slaan. Roel Kluitenberg was als 17- jarige ook al eens als voetballer mee geweest naar Westzaan en hij was toen ingekwartierd bij de familie Blij. Wat hij toen nog niet had ontdekt zag hij in augustus 1961 met heel andere ogen. Als supporter had hij zijn ogen niet alleen bij de verrichtingen van zijn favoriete club, maar die dwaalden ook af naar Diet Blij. Van het een kwam het ander en er volgde een goed gesprek en tijdens het gesprek begonnen er ook hormonen te werken. Net als wat er bij Henk en Bep was gebeurd, gebeurde ook bij Roelof en Diet. De vonk sloeg over en Roel was nadien vaker dan eens per jaar in Westzaan te vinden. In 1964 gaven ze elkaar in het fraaie raadhuis van Westzaan het ja-woord en Diet woont al meer dan 50 jaar in Gorredijk, nog steeds bij haar Roel!
 

Raadhuis in Westzaan

Roel en Diet

De onthulling van het monument aan het postkantoor bij de Gerk Numanbrug ter herinnering aan de Joden , die voor de oorlog in Gorredijk woonden, is er indirect de oorzaak van dat er nog een uitwisseling voor v.v.Gorredijk ontstond.
 

In het Israëlische Ra’anana las Abraham Gottschalk een artikel in de Drachtster Courant over deze onthulling en in een vlot tempo had hij burgemeester Willem Harmsma in zijn woonplaats. Er werd een vriendschapsverbond gesloten en er werd een uitwisseling afgesproken. Er werden vlot spijkers met koppen geslagen en in augustus 1962 kwam een delegatie van Ra’anana, waaronder de voetbal- club Hapoel Ra’anana naar Gorredijk. Uiteraard werd er gevoetbald en Gorredijk won met 2-1.

 

  Gorredijk – Hapoël Ra’anana 1962

In een volgende bijdrage hoop ik over het tegenbezoek te schrijven, maar één gebeurtenis hoort bij de titel van deze bijdrage. Op 17 april 1963 begonnen we met een gemêleerd gezelschap aan een tegenbezoek . Een burgemeesters echtpaar, twee dominees, een wika, een hoofdinspecteur van onderwijs, een huisarts, een hoofdredacteur, enkele verslaggevers, een voetbalteam en wat niet al bevonden zich in de bus naar Schiphol en het El Al vliegtuig naar Tel Aviv. Ook moeder Lien Lageveen en 16-jarige dochter Reina van boekhandel/drukkerij Lageveen aan de Hoofdstraat. Heden- tendage woont Reina in de buurt van Ra’anana, omdat haar hetzelfde overkwam als Henk en Roel in Westzaan. Ze werd verliefd op Moshe Strassbourg , trouwde met hem en ze kregen twee dochters en een zoon. Helaas is Moshe in 1996 overleden. Een dochter van Reina woont in Almere, omdat ze tijdens een familiebezoek aan Gorredijk verliefd werd op een Nederlander! Bjusterbaarlijk net!
 

Reina en Moshe